Rachunek sumienia przygotowany przez WMM w Polańczyku

Modlitwa przed rachunkiem sumienia Panie Boże, zgrzeszyłem przeciw Tobie. Nie jestem już godzien nazywać się Twoim dzieckiem. Pragnę powrócić do Ciebie i szczerze wyspowiadać się ze wszystkich moich grzechów. Przyjdź Duchu Święty, oświeć mój rozum, abym dokładnie poznał swoje grzechy, szczerze za nie żałował, postanowił poprawę i z pokorą je wszystkie wyznał na spowiedzi.

GRZECHY WOBEC BOGA

Traktować Boga i religię, jako sprawy trzeciorzędne i mało ważne
Tworzyć „własny” obraz Boga, bez liczenia się z Ewangelią i naukami Kościoła – nie widzieć w Bogu Istoty Najwyższej i kochającej nas osoby Ojca, któremu należy się najgłębsza miłość, zaufanie, uległość i gotowość do wszelkich ofiar
Nie liczyć się z Bogiem w swoich poglądach na świat i życie, w swych decyzjach i postępowaniu, układając życie bez Boga, a nawet przeciw Niemu, bez wnikania w Jego plany i znaki w naszym życiu
Przynależność do ateistycznych organizacji lub stowarzyszeń, branie czynnego lub biernego udziału w zwalczaniu wiary religijnej, w usuwaniu emblematów religijnych, w hamowaniu budowy, odbudowy lub rozbudowy obiektów sakralnych
Nieodpowiednio zachowywać się w kościele lub innych świątyniach, ośmieszać lub profanować rzeczy, miejsca lub gesty sakralne
Znieważać Najświętszy Sakrament
Nie modlić się
Modlić się w pośpiechu, niedbale
Nie uważać niedzieli za Dzień Pański, wykonywać niepotrzebne prace w tym dniu
Nie dokładać starań w zdobywaniu wiedzy religijnej i jej pogłębianiu
Nie czytać Pisma Świętego
Bez szacunku wymawiać imię Boga, Chrystusa i świętych, lekceważąco mówić o sprawach religii
Nie dążyć do rozwijania życia wewnętrznego i pełniejszej miłości Boga, zadowalając się przeciętnością, formalizmem i rutyną
Zapierać się wiary w Boga

GRZECHY WOBEC BLIŹNIEGO

Przechodzić obojętnie obok potrzeb i cierpień ludzkich
Nosić w sercu gniew i nienawiść, żyć w niezgodzie bez podejmowania prób pojednania, żywić w sobie ducha zemsty i odwetu
Znieważać ludzi epitetami, przekleństwami, gestami, czynami
Szargać opinię drugiej osoby przez obmowy, plotki, posądzenia, podejrzenia, oszczerstwa, donosy
Nie odwoływać niesłusznych zarzutów, nie naprawiać szkód moralnych i materialnych
Pozywać przed sąd lub kolegium bez słusznej sprawy
Nie dawać możliwości samoobrony „oskarżonemu” lub „osądzonemu”
„Wykańczać” swoich przeciwników lub ludzi niemiłych, wykorzystując swoje stanowisko, znajomości itp4
Traktować pracowników, jako bezosobową siłę roboczą, nie służyć im pomocą, radą – pogardzać innymi z racji niższego wykształcenia, stanowiska, innej religii, narodowości, rasy
Załatwiać sprawy poza kolejką
Nie ustępować miejsca osobom starszym, chorym lub słabym
Przychodzić nie w porę, wykorzystywać dobroć i gościnność innych, zanudzać swoimi sprawami i gadulstwem, nie chcieć i nie umieć słuchać innych
Nie szukać okazji by ludziom pomagać, sprawić im radość, nieść pokój i miłość
Nie walczyć z egoizmem i pychą

MIŁOŚĆ NARZECZEŃSKA

Nie odróżniać miłości od pożądania
Podzielać poglądy o „próbnych” pożyciach przedmałżeńskich, wymagać ich lub propagować, jako „dowód” miłości
Nie brać odpowiedzialności za osobę, której wyznało się swą miłość lub co, do której nie żywi się wzajemnego uczucia miłości, redukując daną osobę do przedmiotu użycia i dostarczenia zmysłowej przyjemności
Namawiać do pożycia cielesnego lub stwarzać ku temu okazje przez podniecające zabawy, pieszczoty, autostop, wycieczki we dwoje, lekturę, filmy pornograficzne, nieprzyzwoite żarty itp
Ośmieszać dziewictwo i czystość
Nie dbać o skromność ubioru
Deprawować osoby nieletnie
Wykorzystywać chwile słabości drugiej osoby, usprawiedliwiając się, że „ona tego chciała”
Szantażować opuszczeniem, zerwaniem narzeczeństwa, jeśli nie da „dowodu miłości”
Namawiać do zabójstwa nienarodzonego dziecka, dopuszczać się aborcji
Dążyć do małżeństwa pomimo schorzeń mogących genetycznie obciążyć potomstwo
Nie przygotowywać się na płaszczyźnie religijno-moralnej oraz materialnej do życia w małżeństwie i rodzinie
Nie przepajać miłości erotycznej miłością Boga przez wspólne uczestniczenie we Mszy św., przyjmowanie sakramentów

MIŁOŚĆ MAŁRZEŃSKA I ŻYCIE SEKSUALNE W MAŁŻEŃSTWIE

Traktować małżeństwo, jako czysto prawny, a nie osobowy i sakramentalny związek dwojga ludzi sobie równych
Dysponować sobą, zdrowiem, wartościami moralnymi i materialnymi bez liczenia się ze
Współmałżonkiem
Zaniedbywać, na co dzień wobec współmałżonka oznak delikatności, miłości, wymogów grzeczności i kultury
Jednostronnie, arbitralnie i despotycznie załatwiać sprawy rodziny i domu
Uchylać się od czynnego udziału w spełnianiu prac i posług domowych, przeceniać własny wkład w dobro wspólne
Poniżać swą godność, zakłócać spokój i ład pożycia małżeńskiego nadużywaniem alkoholu
Podnosić głos, stwarzać klimat napięć i niepokoju, ulegać irytacji
Obrażanie się i dąsanie
Maltretować fizycznie lub moralnie współmałżonka
W konfliktach widzieć winę tylko współmałżonka
Przypominać i wypominać grzechy przeszłości, niedotrzymane obietnice itp.
Za wszelką cenę dążyć do wykazania i przeprowadzenia „swojej” racji
Cieszyć się z upokorzenie i porażek współmałżonka
Nie interesować się pracą zawodową i sukcesami współmałżonka
Nie znajdować słowa uznania i pochwały za wkład pracy, sukcesy i gusty współmałżonka
Przesadnie chwalić inne żony lub mężów wobec współmałżonka
Nie zdobywać się na uśmiech i humor nawet pomimo zmęczenia i kłopotów
Trawić czas na spotkania koleżeńskie, gry, rozrywki kosztem rodziny
Poświęcać rodzinę dla innych zajęć
Nie mieć czasu dla żony, męża i dzieci
Nie dbać o wspólne imprezy i rozrywki: wczasy, wycieczki, teatr, kino, odwiedziny
Nie otaczać należytą troską chorego lub cierpiącego współmałżonka
Zaniedbywać należne obowiązki względem rodziny, współmałżonka, odmawiać szacunku jego rodzicom, krewnym, wydawać o nich ujemne sądy, wyrażać się z lekceważeniem, nie szanować uczuć miłości u swego współmałżonka do swych rodziców, krewnych
Nie dążyć do stworzenia w małżeństwie wspólnoty materialnej
Trwonić nieodpowiedzialnie pieniądze na zbyteczne sprawy: alkohol, stroje, przyjęcia5
Zaniedbywać wspólną modlitwę, wspólne uczestniczenie we Mszy św., wspólne przystępowanie do sakramentów świętych
Szukać w małżeństwie tylko przeżyć zmysłowych
W pożyciu małżeńskim nie liczyć się ze stanem psychicznym i fizycznym współmałżonka, nie znać naturalnej metody poczęć, zmuszać do używania środków antykoncepcyjnych lub samemu je używać – nie liczyć się z kulturą, skromnością i delikatnością, przyjmować i narzucać postawy, czynności i gesty uwłaczające godności człowieka i chrześcijanina
Z egoizmu, małoduszności i wygodnictwa ograniczać ilość potomstwa
Traktować sprawę dzietności rodziny, jako autonomiczną, prywatną, bez rozliczeń z Bogiem
Źle wyrażać się o rodzinach wielodzietnych
Odmawiać bez powodu pożycia małżeńskiego
Zatruwać siebie i współmałżonka zazdrością i nieuzasadnionymi podejrzeniami
Nawiązywać flirty, uprawiać stosunki pozamałżeńskie
Straszyć współmałżonka rozwodem lub naprawdę do niego dążyć
Po rozwodzie cywilnym wstępować w nowe związki małżeńskie
Nie chcieć przebaczyć i pojednać się po grzechu wiarołomstwa
Nie dziękować nigdy Bogu za radość życia i pożycia małżeńskiego

MIŁOŚĆ RODZICÓW WZGLĘDEM DZIECI

Budzić nowe życie pomimo schorzeń, w stanie podniecenia alkoholowego, w trudnych i niezwykłych okolicznościach zewnętrznych
Nie okazywać zainteresowania i czułości dziecku po urodzeniu
Nie starać się o prawidłowy rozwój fizyczny i umysłowy dziecka
Ograniczać troskę o dziecko tylko do zaspokojenia jego potrzeb materialnych
Nie troszczyć się o religijno-moralne wychowanie dzieci, nie posyłać ich na naukę religii, nie dawać im dobrego przykładu
Nie interesować się twórczością i sprawami szkolnymi dziecka, nie znajdować czasu na rozmowy, spacery, wycieczki z dziećmi
Nie interesować się, z kim dzieci utrzymują kontakty towarzyskie
Przeklinać dzieci, obrzucać je nieprzyzwoitymi epitetami, wyrażeniami, porównaniami, poniżać dzieci
Nie tworzyć w domu atmosfery miłości, bezpieczeństwa
Urządzać w domu rodzinnym awantury, kłótnie, libacje alkoholowe, opowiadać nieprzyzwoite żarty, wyśmiewać się z rzeczy religijnych
Pozwalać nieletniemu dziecku na picie alkoholu, palenie tytoniu
Zezwalać na oglądanie filmów przeznaczonych wyłącznie dla dorosłych
Być surowym w wymaganiach i karaniu, albo zbyt słabym i pobłażliwym, tolerować u dzieci fałszywe poglądy i złe postępowanie
Nie szanować indywidualnej osobowości dziecka
W ogóle nie dbać o zbudowanie hierarchii wartości
Nie dążyć do wytworzenia klimatu, w którym rozwija się i dojrzewa wielokształtna miłość Boga i człowieka
Wywierać nacisk na wybór studiów, stanu czy zawodu dziecka według własnych upodobań i ambicji
Zabraniać, utrudniać lub zmuszać dziecko do małżeństwa
Dążyć do skłócenia lub rozbicia małżeństwa dziecka
Nie modlić się za swoje dzieci

MIŁOŚĆ DZIECI WZGLĘDEM RODZICÓW

Nie szanować rodziców, odmawiać im szczerości, uległości, okłamywać ich, podnosić na nich rękę, przeklinać lub ubliżać im słowem, gestem
Nie współczuć rodzicom w ich cierpieniach
Nie troszczyć się o rodziców chorych, starych i niedołężnych, nie odwiedzać ich, nie pisać listów itp
Wstydzić się swoich rodziców
Szargać opinię rodziny
Opowiadać o wadach rodziców
Zagarniać lub wyłudzać na osobisty użytek majątek rodzinny bez liczenia się z potrzebami pozostałych członków rodziny
Zaniedbywać lub nie odwiedzać mogił swoich rodziców
Nie modlić się za rodziców żywych i umarłych

PRAWO DO WŁASNOŚCI

Przywłaszczać sobie jakąkolwiek własność prywatną lub społeczną
Korzystać ze środków lokomocji bez posiadania lub kasowania biletu
Niszczyć własność społeczną lub prywatną
Przywłaszczać sobie cudze prace i cudze zasługi
Uprawiać nieuczciwość i oszustwo
Nieuczciwie i niesolidnie pracować
Przychodzić do pracy nietrzeźwym lub niewypoczętym, skracać czas pracy przez spóźnianie się albo wcześniejsze wychodzenie
Zdobywać zwolnienia lekarskie poza chorobą
Nie dotrzymywać terminów wykonania pracy lub płatności
Nie rozliczać się z pieniędzy prywatnych i społecznych
Domagać się łapówek, przyjmować łapówki
Zatrzymywać, opóźniać lub uszczuplać należną zapłatę pracownikom
Nie ubezpieczać swoich pracowników
„Robić pieniądze” bez pracy
Zatrzymywać zbyt długo pożyczone przedmioty, „zapominać” o ich oddawaniu

PRAWO DO PRAWDY I WOLNOŚCI

Kłamać, oszukiwać, tendencyjnie informować
Fałszować naukę, przemilczać istotne fakty, uogólniać
Milczeć z bojaźni lub wygodnictwa, gdy trzeba dać świadectwo prawdzie i sprawiedliwości
Podchodzić do ludzi z obłudą i pochlebstwem
Łamać tajemnicę zawodową, tajemnicę korespondencji, rozmów telefonicznych, mimo woli podsłuchanej spowiedzi
Zmuszać kogoś groźbami, dyskryminacją
Trudnić się podsłuchiwaniem, podglądaniem, donosicielstwem
Nie szanować czyjejś prywatności, przekonań i praktyk religijnych
Ograniczać swobodę społecznego i publicznego wyznawania przekonań religijnych
Udaremniać albo ograniczać spełnianie lub korzystanie z posług religijnych
Zakazywać wypełnianie obowiązków religijnych

ŻYCIE I ZDROWIE

Stać się przyczyną pośrednią lub bezpośrednią śmierci człowieka narodzonego lub nienarodzonego
Uchylać się od odpowiedzialności materialnej wobec tych, którzy zostali dotknięci utratą bliskiego człowieka spowodowaną przez nas
Popierać przerywanie ciąży
Pochwalać przerywanie ciąży, zabójstwa, wojny
Narażać kogoś bez potrzeby na ryzyko utraty życia albo zdrowia, na trwałe lub okresowe kalectwo, na niebezpieczeństwo zatrucia, zakażenia, AIDS
Zaniedbywać higienę osobistą, higienę pomieszczenia i miejsca pracy
Prowadzić pojazdy bez przestrzegania przepisów drogowych, po spożyciu alkoholu, z nadmierną szybkością
Narażać siebie i innych na niebezpieczeństwo nieprawidłowym zachowaniem się na jezdni

GRZECHY WOBEC SAMEGO SIEBIE – MAŁODUSZNOŚĆ

Nie mieć ideału wzorca swej osobowości, mając- nie realizować go
Nie brać pod uwagę życia wiecznego
Nie pamiętać o tym, że musimy współpracować z Bogiem w tworzeniu ładu, porządku, piękna
Nie wykorzystywać w pełni swych możliwości i talentów
Nie szukać i nie wypełniać swego szczególnego powołania, planu Bożego wobec siebie
Nie dokształcać się zawodowo
Godzić się na zastój w rozwoju swojej kultury umysłowej i moralnej
Uzależniać się od alkoholu, narkotyków, palenia tytoniu
Nie starać się o poznanie nurtów myśli i kierunków rozwoju swojej epoki
Źle gospodarować czasem – marnować go na pustą gadaninę, rozrywkę, przesadną toaletę itp
Usprawiedliwiać swój zastój i grzechy „koniecznością życiową”, „takimi czasami”, „obecną sytuacją” itp

Rachunek sumienia w oparciu o Dziesięć Przykazań

(według Kompendium Kościoła Katolickiego, zaczerpnięty ze strony: www.lichen.pl)

Ja jestem Pan, Bóg twój. Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną

Czy strzegę i rozwijam w swym życiu cnoty wiary nadziei i miłości?
Czy wierzę w Boga i chronię siebie przed wątpieniem, niewiarą, herezją, schizmą i odstępstwem od wiary? Czy ufam Bogu i liczę na Jego pomoc w swym życiu doczesnym? Czy mam nadzieję na moje zbawienie?
Czy unikam popadania w rozpacz albo w zuchwałą ufność?
Czy kocham Boga ponad wszystko?
Czy przezwyciężam obojętność, niewdzięczność, oziębłość, znużenie, lenistwo duchowe?
Czy w swej pysze nie popadałem w nienawiść do Boga?
Czy oddaję należną cześć Bogu indywidualnie i we wspólnocie?
Czy Boga uwielbiam i przepraszam, czy dziękuję Mu i proszę?
Czy składam Mu siebie w ofierze, łącząc się z krzyżową ofiarą Chrystusa?
Czy wypełniam śluby i przyrzeczenia złożone Panu Bogu?
Czy nie popadałem w grzech bałwochwalstwa, czyli ubóstwiania stworzenia, władzy, pieniądza lub szatana?
Czy nie ulegałem zabobonowi, który jest wypaczeniem kultu oddawanego Bogu, przejawiającym się we wróżbiarstwie, magii, czarach i spirytyzmie?
Czy nie popadałem w bezbożność, wyrażającą się w kuszeniu Boga w słowach lub czynach?
Czy nie popełniłem grzechu świętokradztwa, profanującego osoby i rzeczy święte, zwłaszcza Eucharystię?
Czy nie popełniałem grzechu symonii, czyli handlu rzeczami duchowymi?
Czy nie popadłem w ateizm: grzech odrzucenia istnienia Boga, lub agnostycyzm, twierdzący, że o Bogu nie można nic powiedzieć?
Czy oddaję cześć Chrystusowi, Maryi, aniołom i świętym, przedstawianym na obrazach?

Nie będziesz brał imienia Pana, Boga twego nadaremno

Czy otaczałem szacunkiem imię Boga przez błogosławienie, wychwalanie i wielbienie?
Czy nie popadłem w grzech przeciw temu imieniu przez bluźnierstwo, przekleństwo i niewierność przyrzeczeniom składanym w imię Boga?
Czy nie przysięgałem fałszywie, czyli czy nie wzywałem imienia Boga, który jest Prawdą, by On był świadkiem kłamstwa?
Czy nie popełniłem grzechu wiarołomstwa, czyli przyrzeczenia pod przysięgą, którego nie miałem zamiaru dotrzymać?

Pamiętaj, abyś dzień święty święcił

Czy świętuję niedziele i święta nakazane, uczestnicząc w Eucharystii i powstrzymując się od wykonywania prac lub zajęć, które przeszkadzają oddawaniu należnej czci Bogu oraz odpoczynkowi duchowemu i fizycznemu?
Czy troszczę się o pogłębianie życia rodzinnego, religijnego, kulturalnego i społecznego w dni świąteczne?
Czy w te dni przeznaczałem czas na pełnienie dobrych uczynków, zwłaszcza względem ludzi chorych i starych?

Czcij ojca swego i matkę swoją

Czy szanuję swoich rodziców oraz tych wszystkich, którym Bóg – dla mojego dobra – udzielił nade mną swojej władzy?
Czy cenię małżeństwo i rodzinę, jako podstawową strukturę w planie Bożym? Czy przyczyniam się do tego, aby moja rodzina była wspólnotą wiary, nadziei i miłości, czyli Kościołem domowym?
Czy jako rodzic troszczę się o chrześcijańskie wychowanie swych dzieci i o przekazanie im wiary przez dobry przykład, modlitwę, katechezę rodzinną i uczestnictwo w życiu Kościoła?
Czy kocham i szanuję swe potomstwo i zaradzam jego potrzebom duchowym i materialnym?
Czy nie sprzeciwiam się wezwaniu Pana skierowanym do któregoś z moich dzieci do pójścia za Nim?
Czy okazuję swym rodzicom szacunek, wdzięczność i posłuszeństwo i czy dbam o dobre relacje z rodzeństwem?
Czy swym rodzicom świadczę pomoc moralną i materialną w ich starości, chorobie, samotności lub potrzebie?
Czy sprawuję władzę w duchu służby, czy kieruję się dobrem społeczności, a nie dobrem własnym?
Czy uważam swych przełożonych za przedstawicieli Boga, czy współpracuję z nimi dla dobra publicznego i społecznego? Czy służę ojczyźnie przez udział w wyborach, płacenie podatków, gotowość jej obrony w niebezpieczeństwie i przez prawo konstruktywnej krytyki?
Czy wiem, że obywatel może nie przestrzegać zarządzeń władz cywilnych, gdy one są sprzeczne z wymaganiami ładu moralnego, w myśl słów: „Trzeba bardziej słuchać Boga, niż ludzi”?

Nie zabijaj

Czy nie popełniłem grzechu przeciw życiu przez zabójstwo bezpośrednie i zamierzone, albo czy nie współdziałałem w popełnieniu tego grzechu?
Czy nie spowodowałem przerwania ciąży lub czy nie współdziałałem w przerwaniu ciąży? Czy wiem, że popełnienie tego grzechu powoduje nałożenie ekskomuniki, czyli wykluczenie ze wspólnoty kościelnej?
Czy nie uczestniczyłem w grzechu eutanazji, czyli spowodowaniu śmierci osób chorych, upośledzonych lub umierających?
Czy nie targnąłem się na własne życie lub czy nie współdziałałem w zamiarach samobójczych bliźniego?
Czy swą postawą albo zachowaniem nie dawałem zgorszenia bliźniemu?
Czy nie doprowadziłem bliźniego do popełnienia grzechu ciężkiego?
Czy troszczyłem się o zdrowie własne i bliźnich, wystrzegając się kultu ciała i czy unikałem wszelkiego rodzaju nadużyć?
Czy używałem narkotyków, które wyrządzają bardzo poważne szkody zdrowiu i życiu?
Czy nie nadużywałem alkoholu, tytoniu, pożywienia i leków? Czy wobec innych nie stosowałem przemocy fizycznej lub psychicznej? Czy stworzyłem członkowi rodziny będącemu w stanie terminalnym odpowiednie warunki do godnego zakończenia życia (przyjęcie sakramentów, modlitwa)?
Czy staram się o pokój serca?
Czy przezwyciężam gniew i nienawiść, które gdy są dobrowolne i dotyczą spraw poważnych, są grzechem ciężkim przeciw miłości?
Czy staram się wobec bliźnich o braterstwo, sprawiedliwość i poszanowanie ludzkiej godności?
Czy z życzliwością traktowałem zwierzęta, jako stworzenia Boże i czy unikałem zarówno przesadnej miłości wobec nich jak i wykorzystywania ich w sposób niegodziwy?
Czy nie niszczyłem przyrody?

Nie cudzołóż

Czy uznaję to, że Bóg stwarzając, obdarzył mnie godnością osobową oraz powołał do miłości i wspólnoty?
Czy z wdzięcznością i szacunkiem przyjmuję moją męskość bądź kobiecość?
Czy pojmuję moje powołanie do czystości, jako cnotę moralną, dar Boga, łaskę i owoc działania Ducha Świętego?
Czy staram się o panowanie nad sobą?
Czy korzystam ze środków, które pomagają żyć w czystości (łaska Boża, pomoc sakramentalna, modlitwa, rachunek sumienia, asceza, opanowywanie namiętności rozumem)?
Czy odpowiadam na powołanie do praktykowania wstrzemięźliwości, a jeśli jestem związany małżeństwem, czy żyję w czystości małżeńskiej?
Czy nie popełniłem grzechów przeciw czystości: cudzołóstwa, masturbacji, nierządu, pornografii, prostytucji, gwałtu, czynów homoseksualnych?
Jeśli takie czyny popełniłem na małoletnich, dodatkowo ciężko ich skrzywdziłem fizycznie i moralnie.
Jeśli żyję w małżeństwie czy pamiętam, że zawierając ten sakrament wobec Boga i wspólnoty wiernych przyrzekłem jedność, miłość, wierność, nierozerwalność i otwarcie na płodność?
Czy współżycie małżeńskie traktuję, jako wzajemne obdarowanie i czy jestem otwarty na przekazywanie życia?
Czy wiem, że nie mam prawa oddzielić od siebie tych dwóch celów: wzajemnego obdarowania od przekazywania życia, wykluczając z nich pierwszy lub drugi?
Czy w stosowaniu regulacji poczęć zachowałem naukę Kościoła, to jest czy respektowałem okresową wstrzemięźliwość i uwzględniałem okresy niepłodności?
Czy nie poddałem się bezpośredniej sterylizacji lub nie stosowałem środków antykoncepcyjnych?
Czy nie zgrzeszyłem przeciw wierności małżeńskiej wybierając sztuczną inseminację lub sztuczne zapłodnienie i uniemożliwiając tym samym stania się ojcem i matką wyłącznie dzięki sobie?
Czy wiem, że dziecko jest darem Boga, że ma prawo być owocem aktu miłości małżeńskiej swoich rodziców i że od chwili swego poczęcia ma prawo do szacunku?
Czy nie popełniłem grzechów przeciw godności małżeństwa: cudzołóstwa, rozwodu, poligamii, kazirodztwa, konkubinatu, aktów seksualnych przed zawarciem małżeństwa lub poza małżeństwem?

Nie kradnij

Czy szanuję prawo do własności prywatnej własnej i bliźnich?
Czy zachowuję to przykazanie przez praktykowanie sprawiedliwości i miłości, umiarkowania i solidarności?
Czy uczciwie zdobywam swój majątek?
Czy umiem dzielić się swoją własnością z potrzebującymi?
Czy dotrzymywałem obietnic i przestrzegałem zawartych umów?
Czy naprawiłem popełnioną niesprawiedliwość, czy zwróciłem rzecz bezprawnie nabytą?
Czy nie przywłaszczyłem sobie własności bliźniego?
Czy sprawiedliwie wynagradzałem pracę?
Czy nie fałszowałem wartości sprzedawanych towarów ze szkodą dla nabywcy?
Czy nie fałszowałem czeków i rachunków?
Czy uczciwie płaciłem podatki?
Czy nie uprawiałem lichwy i korupcji?
Czy nie wykorzystywałem dóbr społecznych do prywatnego użytku?
Czy solidnie wykonywałem swą pracę zawodową, czy nie spowodowałem szkód i strat przez marnotrawstwo?
Jeśli jestem pracodawcą, czy szanowałem pracowników i czy nie wykorzystywałem ich praw?
Czy nie byłem zainteresowany w działalności gospodarczej jedynie zyskiem?
Czy rozwiązywania nieporozumień w pracy szukałem na drodze dialogu?
Czy pamiętam, że praca jest zarówno prawem jak i obowiązkiem i że wykonując ją z zaangażowaniem i kompetentnie, współpracuję ze Stwórcą?
Czy traktuję swą pracę, jako źródło utrzymania siebie, swoich bliskich i jako służbę wspólnocie ludzkiej oraz czy praca staje się środkiem mojego uświęcenia i współpracy z Chrystusem w dziele Jego Odkupienia?
Czy angażowałem się w życie polityczne i społeczne, jako chrześcijanin?
Czy troszczyłem się o wprowadzanie pokoju i sprawiedliwości?
Czy pamiętam o słowach Pana Jezusa: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”?
Czy w miarę swoich możliwości wspierałem ubogich nie tylko materialnie, ale także w ich życiu kulturowym, moralnym i religijnym?
Czy spełniałem uczynki miłosierdzia, co do duszy (grzeszących upominać, nieumiejętnych pouczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać, krzywdy cierpliwie znosić, urazy chętnie darować, modlić się za żywych i zmarłych)?
Czy spełniam uczynki miłosierne, co do ciała (łaknących nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, podróżnych w dom przyjąć, chorych nawiedzać, więźniów wspierać, zmarłych pogrzebać)?

Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu

Czy jestem szczery i prawdomówny w swoim mówieniu i działaniu? Czy nie zaniedbuję obowiązku poszukiwania prawdy, przylgnięcia do niej i podporządkowania swego życia jej wymaganiom?
Czy idę za nauką Jezusa, który o sobie powiedział: „Ja jestem Prawdą”?
Czy wystrzegam się dwulicowości, udawania i obłudy?
Czy daję świadectwo ewangelicznej prawdzie w swym życiu prywatnym i publicznym nawet za cenę ofiary własnego życia?
Czy nie zgrzeszyłem dawaniem fałszywego świadectwa, krzywoprzysięstwem i kłamstwem?
Czy nie popadłem w grzechy pochopnego osądzania, obmowy, zniesławiania i oszczerstwa, przez które zniszczyłem dobre imię bliźniego?
Czy nie posługiwałem się pochlebstwem, służalczością, chełpliwością zmierzając do popełnienia grzechów ciężkich lub osiągnięcia niegodziwych korzyści?
Czy pamiętam, że wykroczenia przeciw prawdzie domagają się naprawienia krzywd?
Czy szanowałem prawdę w komunikacji międzyludzkiej i przekazie informacji?
Czy w tej dziedzinie brałem pod uwagę dobro osobiste i dobro wspólne, poszanowanie życia prywatnego i niebezpieczeństwo zgorszenia?
Czy zachowałem tajemnice życia zawodowego oraz tajemnice powierzone w sekrecie?

Nie pożądaj żony bliźniego twego

Czy przez oczyszczenie serca i praktykowanie cnoty umiarkowania przezwyciężałem pożądliwość cielesną w myślach i pragnieniach?
Czy modliłem się o czystość serca?
Czy troszczyłem się o czystość intencji i czystość spojrzenia?
Czy czuwałem nad uczuciami i wyobraźnią?
Czy zachowuję cnotę wstydliwości, która ochrania intymność, a której domaga się czystość?

Ani żadnej rzeczy, która jego jest

Czy zachowując to przykazanie, dbałem o szacunek dla cudzej własności?
Czy nie poddawałem się grzechom chciwości i nieumiarkowanemu pożądaniu dóbr bliźnich?
Czy nie zgrzeszyłem zazdrością, która oznacza smutek doznawany z powodu dobra należącego do drugiego człowieka i nieumiarkowane pragnienie przywłaszczenia sobie tego dobra?
Czy troszczę się o ubóstwo serca, czy o oderwanie od bogactw i powierzenie się Opatrzności Bożej, wyzwalającej z niepokoju o jutro?
Czy pragnę Boga – prawdziwego szczęścia– który wyzwala mnie od nadmiernego przywiązania od dóbr doczesnych?